Jente (21) frastjålet penger fra Kirkens Nødhjelp.

Eg har aldri våre kjent for å våre økonomisk fornuftige. Eg har heller aldri gjort någe forsøk på å bli det.

Økonomisk fornuftige assosieres i håve mitt med gnien, aldri spandera, kjøba matvare så e 3,50 billigare men ikkje smage liga godt, ”ta med hjemmefra” i plassen for å kjøba, spør om kvitteringen når du he handla, kan me kje prøva å pressa adle inn i en bil, gå en lange omvei for å konna kjøba juice i den andre butikken der an e på tilbud, ta med seg gratis ting frå kor de enn e, å bytta bank å forsikringsselskab i ett sett for å spara 50 kr årlig i gebyr. Nei, eg vil heller unna meg å leva mens eg leve, så får BSU’en heller bare stå der med sine 1250 å renta seg. Må ha stege sykt snart.

Men, det betyr kje at eg ikkje tenke på det i det heila. Eg e belasta med tvangstanka om å alltid måtta betala rekningane innen fristen, å får panikk viss eg får en fornemmelse av at eg har fått en rekning eg ikkje vett om. Med jevne mellomrom for eg åg panikk om at eg ska mysta kontrollen på alt, å at det ska gå for langt. Men eg har kontrollen. På min egen måde. Alltid.

Eg e ein av dei så aldri burde hatt kredittkort. Sjølsagt har eg jo det. Men det e så absolutt ikkje av økonomiske årsake, nei, då ville det aldri falt meg inn å gå te anskaffelse av gullkortet.. En av dei positive tingå med kredittkorte e nemlig at alle reisene du betale med det får du automatisk reiseforsikring på. Å det e klart at med adle reisene eg bestille va jo kredittkorte heilt uunnværlig.

Eg har mitt heilt eget system på økonomi. Å eg e alltid mer enn konk før lønn. Denne gongen intet unntak. Det va bare det, at denne gongen hadde eg kje heile kontrollen på alt så foregjekk på kontoen. Den 1. i kvar måned e der alltid någen trekk, gebyr å sånt. Å då e eg, oppegåannes meg, alltid så lure at eg bruga opp den siste 100-lappen FØR det blir trukke. Å ja, eg føle meg sinnsjukt smarte å fornøyd når eg gjer det. Banken ane ingenting om at når dei ska ha sine penga, så e der kje mer å ta av. Lure di trill rundt. Jo, det føre jo bare te at kontoen blir overtrukken, men eg vinne for det.

Men, som sagt, denne gongen gjekk det ikkje heilt itte planen. Det e jo ein ting når det e den fysste dagen i måneden di trekke, det klare eg som regel huska, men dei andre faste trekk dagane klare eg kje heilt holda styr på. Å det va der det røyg. Tradisjonen tro va eg mandag blakke. Det vil sei eg hadde 126 kr igjen på korte, som eg brukte nøye. Is å kanelgrifla, karbonade å horn. Perfekt fullføring. Eg forsto sjøl at det ville nok ikkje gå, å krøyb te korse å lånte 400 av mor.

Tirsdagen kom, konto 1 va der itte mitt ved dei lånte 400 på. Konto 2, sparekontoen, har konstantfaktor 0,- kr. Å det rente seg merkeligt nok heller ikkje. Konto 3, kredittkortkontoen, eller lykkekontoen om du vil, va der 103,- igjen på. Det e klart at når lønna ikkje komme på ennå någen daga, konne eg valgt løsning 1; ”ta hva man har hjemme”. Et relativt kort vurderingsøyeblikk, så blei det løsning 2, ”bruk opp siste rest på akkurat det du har lyst på til middag”.

For sikkerhets skyld va eg innom nettbanken. Bare for sikkerhets skyld. Eg visste jo at dei 400 sko ver der. Sjokk. 100 kr på kontoen. Eg fekk panikk. Kæ hadde skjedd? Blitt robba? Eg trykkte meg inn – å venta i spenning. Kirkens Nødhjelp. Kirkens Nødhjelp hadde trukke bidrage sitt.

Eg kjente meg reven mellom to verdena. Eg konne jo ikkje bli sinte på kirkens nødhjelp!? Ringa å hørra om di konne sedda tebage pengane, å heller trekka det seinare i vegå..? Hørra om ikkje di konne stoppa arbeie litt – sånn at eg konne få det eg ville te middag..? Å sjølsagt åg visa min fulle forståelse te at dei jedna ikkje hadde fått akkorat det dei ville i dag.

Eg tenkte. Å tenkte. Alternative løysninga. Låne mer av mor? Uaktuelt. Ringa Inger å hørra om eg konne låna litt av henna..? Plan B. Men eg trengte ein plan A. Eg rekna litt på kæ eg trengte, å kæ det ville kosta, å kom fram te at det va mer enn dei 103 eg hadde igjen på kredittkorte. Men, eg e ein kreativ sjel. Det har seg nemlig sånn at kontoen for kreditt ikkje e så raske, elle smarte om du vil. Å eg hadde en plan. Eg kjørte ner te minibanken utføre matbutikken, å stilte meg spent i kø. Når det endelig blei min tur, stappte eg inn korte, å trykkte på uttak. 400? Tårte eg prøva meg? Nei, det konne bli for drøyt, å kæ om eg ødela den eine sjansen eg hadde nå. 200. Kode. Venter. Pengane kom! Eg hadde lurt di trill rundt! Mine 103 krone hadde blitt te 200! Lykkelige som ein nyfrelste vandra eg inn i butikken. For ein fantastiske dag!

Onsdag søkte eg opp forbrukslån på SR-Bank, det som hadde den fina øveskriftå ”Trenger du cash?”. Det traff meg så bra. Eg følte di talte direkte te meg. Dessverre måtte du låna litt mer enn det eg ville, så eg tog ikkje imod. Derimot sendte eg en mail te vennene mine på Entercard å lurte på om eg konne øga kredittgrenså te 15000. I dag fekk eg svar, eg fekk lov. Di e så omtenksomme! Eg vil mesten kalla di mine nærmaste!

Dessuten e 15 000 perfekt. Det e akkorat sånn at eg te enhver tid he roen. Å te høsten får eg ennå mer roen.

Å for dei urolige sjelers beroligelse: Slapp av, alt eg har hatt på avbetaling e ferdig. Systeme mitt e i sin skjønneste orden.